Το ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη μου στο πατρικό μου σπίτι, καθώς έψαχνα για παλιά βιβλία, που πιθανότατα θα ήθελα να ξαναδιαβάσω. Το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί όταν το είχα πρωτοδιαβάσει, σχεδόν δέκα χρόνια πριν ( ήμουν στο στρατό ), με είχε ενθουσιάσει.
Ο Douglas Coupland, ο μυθικός συγγραφέας του Generation X, Shampoo Planet, Life After God και Microserfs, προσφέρει σε αυτό το μυθιστόρημα την καλύτερη πλοκή του.
Η Κάρεν, πέφτει σε κώμα για 17 χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του '70, αμέσως μέτα την παρθενική τους νύχτα με τον Ρίτσαρντ, αποτέλεσμα της οποίας είναι η γέννηση της κόρης τους. Ο συγγραφέας μέσα από την αφήγηση του φαντάσματος του Τζάρεντ, φίλου τον πρωταγωνιστών, που είχε πεθάνει πολύ νέος από λευχαιμία, περιγράφει τη ζωή του Ρίτσαρντ και της παρέας τους στο Βανκούβερ του Καναδά, κατά τη διάρκεια των 17 αυτών χρόνων. Κανενός η ζωή δεν εξελίχθηκε όπως την φαντάζονταν. Επιστρέφουν, λοιπόν, όλοι στη γειτονιά των παιδικών τους χρόνων, για να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους, ώσπου μια μέρα η Κάρεν ξυπνά. Ενώ προσπαθεί να εξηγήσει και να καταλάβει τί συνέβη, μια πραγματικότητα για την οποία είχε προφητικά όνειρα πριν πέσει σε κώμα,... έρχεται το τέλος του κόσμου! Και αυτό είναι το πιο συνταρακτικό σημείο του βιβλίου. Όλοι στον πλανήτη, εκτός από την Κάρεν και τους φίλους της, αποκοιμούνται και δεν ξαναξυπνούν. Ο κόσμος τελειώνει, όπως ακριβώς το είχε φανταστεί η Κάρεν.
Στα όρια του ρεαλισμού και της φαντασίας, η ιστορία αυτή αναδεικνύει το αδιέξοδο μιας γενιάς, που δεν κατάφερε να πραγματοποίησει τα ονειρά της και βλέπει τον κόσμο γύρω της στην κυριολεξία να σταματά, να αδρανεί και να παραιτείται από κάθε συνέχεια. Χρειάζεται όμως μια θυσία, πίστη και επιμονή, για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα, σχεδόν μέσα από ένα θαύμα, ακριβώς στο σημείο στο οποίο χάθηκε.
Ποιητικά οικείο και τόσο επίκαιρο, και μεταφυσικά ελκυστικό που θα σε συνεπάρει!
ps 1 Απ' όσο γνωρίζω δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, αλλά give it a try.
ps 2 Ο τίτλος προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι των Smiths, ( κι εγώ τώρα το έμαθα ).
ps 3 Παραθέτω τις σκέψεις του Ρίτσαρντ στο τέλος του βιβλίου:
We'll be adults who smash the tired, exhausted system. We'll crawl and chew and dig our way into a radical new world. We will change minds and souls from stone and plastic into linen and gold - that's what I believe. That's what I know.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου