FACEBOOK MY BOREDOM

Σε ενδιαφέρει πραγματικά να μαθαίνεις τί συμβαίνει στους δεκάδες, μην πω εκατοντάδες ( φοβάμαι να πω χιλιάδες ), φίλους σου ανά πεντάλεπτο;
Σε ενδιαφέρει πραγματικά να διαπιστώνεις πόσο δημοφιλής είσαι μέσα στα γνωστά dating apps, που σε οδηγούν σε στατιστική φρενίτιδα με τα ποσοστά να στοιχειώνουν τον ύπνο σου;

''Είμαστε φίλοι στο facebook'', σημαίνει συνήθως ''δεν σε έχω δει ποτέ μου, δεν ξέρω ποιός είσαι'';
Είναι αλήθεια ότι ο Τάδε είναι married, μετά βρίσκεται σε complicated προσωπική κατάσταση και λίγες μέρες μετά είναι interested in men;
Τί κάνεις αλήθεια αυτή τη στιγμή και δεν το μοιράζεσαι αμέσως με όλους όσους είναι on line;
Γιατί οι φίλοι σου αναρτούν αυτές τις χάλια φωτογραφίες σου, σε κάνουν tag κι εσύ μετά ξεtag και μετά παρεξηγούνται;
Aυτά τα ερωτήματα δεν σου γεννούν τελικά την απορία, αν όλο αυτό είναι social utility, όπως αυτοαποκαλείται;
Για utility δεν ξέρω, futility πάντως είναι σίγουρα. Αλλά μήπως και τόσα άλλα δεν είναι μάταια, αλλά καθημερινά συμμετέχουμε σ' αυτά, έστω κι αν μας ενοχλούν πού και πού;
Προσωπικά το απαρνήθηκα πολλές φορές, αλλά ξανακύλησα. Λίγο η ματαιοδοξία, λίγο το ψάξιμο μες την αναβροχιά, λίγο η αμεσότητα της επικοινωνίας που παρέχει, είπα κι εγώ να το διαχειριστώ καλύτερα, αντί να το απαρνηθώ. Το παραδέχομαι ότι το αξιοποίησα και για να διαφημίσω το blog μου, και παραμένω.
Αλλά please, όχι άλλες προσκλήσεις για apps του τύπου ''πόσο έξυπνος είσαι'' ή για group του τύπου ''Οι έλληνες είναι οι πιο sexy παγκοσμίως''! Βαριέμαι...
People behave! Log your self in, don 't log your mind out!

PS: η αλήθεια είναι ότι στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, a lot of ''mind'' was logged in και στο facebook. Οι περσσότεροι αντέδρασαν και έκαναν τις σελίδες του λιγότερο βαρετές. Ευτυχώς.