Διαβάζοντας πρόσφατα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο σχετικά με την τέχνη του ταξιδιού*1, εντόπισα αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι και η αιτία του σχεδόν ανέφικτου των ερωτικών σχέσεων τελευταία ( prove me wrong! ). Το βιβλίο ανάφερεται σε έναν γάλλο δούκα ο οποίος αρνούνταν πεισματικά να ταξιδέψει κυρίως λόγω '' των διαφορών ανάμεσα στο πώς φανταζόμαστε κάποιον τόπο και σε αυτά που μπορούν να συμβούν μόλις φτάσουμε εκεί''. Ring a bell? Νομίζω πως είναι σαφές, σε πολλούς από εμάς τουλάχιστον, που φτάσαμε κάποτε ή κατά καιρούς εκεί, ότι οι διαφορές είναι κορυφαία απρόβλεπτες, που μπρόστα τους ωχριούν οι εξελίξεις του LOST, το οποίο παρεπιπτόντως έχει ξεκινήσει. Η ερωτική ευημερία όμως αργεί βασανιστικά να ξεκινήσει και αυτή τη σαιζόν, ενώ το LOST έχει φτάσει αισίως στην πέμπτη σαιζόν!
Αναρωτιέμαι αν αυτή η αυτοκαταστροφικά πειθήνια αναζήτηση της αγάπης είναι υπεύθυνη, που όταν βρίσκουμε έστω την ελάχιστη ανταπόκριση σε κάποιον, μετατρέπουμε τη σχέση μας σε καθαρτήριο. Το έχω κάνει αυτό. Είναι βαρετό και σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια να καταλήξεις ''μόνος, ξαπλωμένος ή στο γραφείο σου, διαβάζοντας τους κλασικούς και διαμορφώνοντας πικρόχολες σκέψεις για την ανθρωπότητα''. Nooo, μακριά από μας!
Κάτσε κάτω και σκέψου τί θέλεις. Να είσαι με κάποιον, να είσαι με κάποιον μόνος ή να είσαι πραγματικά μόνος? Εγώ δεν έχω απαντήσει ακόμη και αποφάσισα και να μην απαντήσω, γιατί απλούστατα δεν μπορώ.
With somebody or without somebody, την μοναξιά πρέπει να ξέρεις πώς να την παλεύεις, γιατί
απλούστατα ποτέ δεν την αποφεύγεις. Μπορεί και να την αποζητάς. Όπως εγώ πολύ πολύ συχνά.
Μην τα ρίχνεις στην ασχήμια και στη βλακεία των άλλων, λοιπόν, ρίχτα σε σένα. Μπορεί έτσι να περάσεις και καλύτερα,...κάποια στιγμή, ίσως.
*1 Alain de Botton, ''The Art of Travel'', http://en.wikipedia.org/wiki/Alain_de_Botton
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου