SUMMER IN MILAN

Στις αρχές αυτού του μήνα, λίγο πριν φύγω για ένα ταξίδι αναψυχής, όπως το λέμε, στη Βόρεια Ιταλία, ο γαστριμαργικός μου σύμβουλος και αδελφική ύπαρξη franchise me ( him ), μου συνέστησε να επισκεφθώ το εστιατόριο Joia στο Μιλάνο, που θα ήταν και η βάση της περιήγησης μου. Όταν μάλιστα μου είπε ότι πρόκειται για ένα εστιατόριο που ειδικεύεται στην μοριακή χορτοφαγική κουζίνα, τότε κατάλαβα ότι είχε κακό σκοπό. Δηλαδή να με στείλει να πειραματιστώ και μετά να μοιραστώ την εμπειρία. Και επειδή στις 9 από τις 10 περιπτώσεις ξέρει να διαλέγει, αποφάσισα να τον εμπιστευτώ, ελπίζοντας ότι δεν θα επαληθευθεί η εξαίρεση.

Αυτό που μου έκανε άμεσα εντύπωση στο Μιλάνο, με το που φτάσαμε, ήταν η πνιγηρή ζέστη, η υγρασία και η μολυσμένη ατμόσφαιρα. Ευτυχώς στο δρόμο μας από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο, διαπίστωσα ότι οι αρχιτεκτονικές επιλογές που έντυσαν την πόλη αυτή κατά τη διάρκεια της πολύχρονης ιστορίας της σε αποζημιώνουν με την ενδιαφέρουσα αντιφατικότητά τους, και ξεχνάς εύκολα την πρώτη εντύπωση.

Από τη μια θαυμάζεις το γοτθικό μεγαλείο από τον XV αιώνα, της Santa Maria delle Grazie, που φημίζεται για την τοιχογραφία του Μυστικού Δείπνου του Leonardo και από την άλλη την βιομηχανική αρτιότητα του Design της δεκαετίας του 50 του Gratacielo Pirelli, του ουρανοξύστη που στέγασε την έδρα της γνωστής βιομηχανίας, με την υπογραφή των Gio Ponti και Pier Luigi Nervi.

Είχαμε το τύχη το ξενοδοχείο μας να βρίσκεται στην περιοχή της Brera, κοντά στην Piazza Repubblica, μια περιοχή που συνεχίζει το αντιφατικό ύφος της πόλης, μια και βρίθει παλιών ανακαινισμένων σπιτιών, σύγχρονων ξενοδοχείων, πολύ σημαντικών μουσείων, όπως η μπαρόκ Pinacoteca di Brera, πολλών χώρων εναλλακτικής διασκέδασης με πολυεθνικό, αλλά και πιο fashionable χαρακτήρα, καθώς και καταστημάτων για πολυτελείς αγορές, στην Corso Buenos Aires για παράδειγμα.

Σε αυτήν ακριβώς την περιοχή, λίγα μέτρα πέρα από το ξενοδοχείο, βρισκόταν κατά σατανική σύμπτωση και το Joia, του ελβετού chef Pietro Lemman. Αυτό που άμεσα σε κερδίζει εκεί είναι η ευγένεια της υποδοχής και του service. Σε έναν πολύ απλό σε απωανατολίτικες γραμμές χώρο, το προσωπικό από τον σερβιτορό, τον sommelier μέχρι τον chef, ξεδιπλώνει μια εξίσου απλή ευγένεια, δίνοντας σου τη δέουσα σημασία και προσφέροντας όση εξυπηρέτηση χρειάζεσαι.

Το μενού όμως είναι το δυνατότερο χαρτί, γιατί εμπνεόμενο από απλά υλικά προσφέρει μια πολύ ραφιναρισμένη, αλλά και εξαιρετικά γευστική εμπειρία. Δοκιμάσαμε καρπάτσιο καρπουζιού, που θύμιζε στη μορφή χοιρινό κρέας, ρυζότο μελιού με ρικότα, ραβιόλια, σαν πουγκάκια σε ωραίο παντζαρί χρώμα, με παρμεζάνα, μελιτζάνα, ντομάτα και βασιλικό και σπαγγέτι με σαφράν, μοτζαρέλα, πέστο, ντομάτα, ελιές και κάπαρη. Τα συνοδεύσαμε με ένα εξαιρετικό gewurtzraminer από το Alto Adige ( διαλεγμένο από τον χοντρό τόμο του μενού κρασιών ) και κλείσαμε με ενθουσιώδη τρόπο με τρία γλυκά. Σουφλέ σοκολάτας μέσα σε υπέροχο μπισκότο, brownie με sorbet λεμονιού και τέλος τρία γλυκά κυβάκια, σοκολάτας, κρέμας και μπισκότου με γέμιση λειωμένης σοκολάτας.

Αυτό που κυρίως με κέδισε ήταν το ενδιαφέρον του chef να ακούσει τη γνώμη όλων των πελατών, καθώς βγήκε από το παρασκήνιο της κουζίνας του και στάθηκε σε κάθε τραπέζι, για να συνομιλήσει μαζί μας. Μια κίνηση που δείχνει το προσωπικό ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα και ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή και δη το καλό φαγητό.

Στον αντίποδα της μοριακής κουζίνας και απόδειξη ότι το Μιλάνο κρύβει εκπλήξεις για όλα τα γούστα και στην κουζίνα, βρίσκεται λίγο πιο κάτω στην ίδια περιοχή, η Τipica Osteria Pugliese του Μario Emicrino, μια φημισμένη όπως διαπιστώσαμε παραδοσιακή ταβέρνα του ιταλικού νότου, με κύριο χαρακτηριστικό διακοσμητικό στοιχείο τους καλυμμένους τοίχους της με φωτογραφίες του Mario με ιταλικές και διεθνείς διασημότητες που έχουν επισκευθεί κατά τη διάρκεια των τριάντα τελευταίων χρόνων ( αν κρίνει κανείς από κάποια χτενίσματα ) την ταβέρνα του, ανάμεσά τους και η Τina Turner!

Το φαγητό εδώ απλό αλλά εξίσου γευστικό. Orecchini με ρικότα, σπαγγέτι ναπολιτάνα και ριζότο με πέστο, με κρασί από το βαρέλι του μαγαζιού. Νοστιμότατα όλα!

Το Μιλάνο τα συνδυάζει όλα, την εμπειρία στην αιχμή της καινοτομίας με την παράδοση, την εκζήτηση με την απλότητα.

Νot to be missed, gelato στην στοά Vittorio Emanuele.

Καλό ταξίδι και καλή όρεξη...γενικώς.