Tell it to my heart

Όλα συρρικνώνονται τελευταία. Ακόμα και η σκέψη μου έχει συρρικνωθεί και κινείται μέσα σε αυτήν την εσχατολογία της οικονομικής μας κατάρρευσης. Σιγά την έκπληξη. Παρ' όλ' αυτά μέσα σε αυτή την δημιουργική σιγή, αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκολλήσω από το φαύλο κύκλο, να ξεχάσω τί έχασα, να συνειδητοποιήσω τί χάσαμε όλοι, και ουσιαστικά να ξαναβρώ αυτό που πιο πολύ μου έχει λείψει. Την ελευθερία να θέλω και την ανάγκη να επιδιώκω. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Σιγά τα νέα. Γι' αυτό νομίζω χρειάζομαι να αισθάνομαι πιο συχνά και να το εκφράζω. Η διάθεση δεν στοιχίζει, αλλά είναι πολύ αποδοτική, ειδικά όταν μιλάει στην καρδιά. Γίνομαι λίγο εφηβικός, ίσως γιατί βλέπω True Blood και Vampire Diaries το τελευταίο διάστημα, αλλά χρειάζομαι αυτήν την εφηβική διάθεση για όνειρο, για αλλαγή της πραγματικότητας, για έρωτα για τον έρωτα. Έχει ξυπνήσει το βαμπίρ μου και ζητάει ''αίμα'', για να ζήσει. Θέλω να γίνω λίγο περισσότερο βαμπίρ. Το βαμπίρ της ''κρίσης''. Να σχετικοποιήσω τον χρόνο, να ''ζω'' στη νύχτα, να τρέφομαι από αυτούς που θέλουν να μου δώσουν λίγο από το ''αίμα'' τους και να τους αγαπώ για ''πάντα''. Με μία προϋπόθεση. Να μιλάνε στην καρδιά μου, ή μάλλον στη καρδιά του βαμπίρ μου.